Uyku, en sevdiklerimdendi. Hele o sabahlar... Kaldırılmalıydı zaman diliminden, şimdilerde sanırım gençlik uykum azaldı... Ya da güzellikleri geç keşfettim.
KUCAĞIMIZA DOĞSUN GÜN,
UMUT ETTİKLERİMİZLE, NAR TANELERİ GİBİ SAÇILSIN YÜREĞİMİZE!
YILDIZLAR GİBİ PARLASIN HAYALLERİMİZ!
Uyku, en sevdiklerimdendi. Hele o sabahlar... Kaldırılmalıydı zaman diliminden, diye düşünürdüm.
Şimdilerde sanırım gençlik uykum azaldı... Ya da güzellikleri geç keşfettim.
Gece okuyorum, yazıyorum; hayal pencerem açılıyor, umutlar yağıyor nur gibi yüreğime.
Gecenin güzelliği bir gizem, bir sır... Bütün kötülükleri saklar, üzüntüleri hafifletir ve güler karanlığın yüzü; aydınlanır gece, ruhunun feneri ile!
Hele sabah güneşinin doğuşu...
Yaşamın her günü ayrı bir renk, ayrı bir ahenk.
Sancısız, bin bir umutların doğduğu anlarda, göğüs kafesim genişliyor, soluğum kesiliyor; umudun aşkına ağlıyorum gün doğarken.
Çoğalıyor içimde yaşama dair umutlar ve hayaller...
Sanki ben güneş oluyorum, bulut oluyorum, renk oluyorum, ışıyorum!
Rengârenk bir an... Gözlerimi yumup hemen tekrar doğuyorum.
Efsunlu efsaneler yeşeriyor içimde; her çiçeğe bezeniyorum.
Nilüferler şarkı mırıldanıyor, begonviller poz veriyor...
Hele de baharın müjdecisi erguvanlar açmışsa, bahara doğuş başka bir tablo oluyor; eşsiz bir güzelliğe açılan pencere...
Odama yayılan ışık dansıdır bu; hiç bitmeyen, hiç solmayan!
Kıymet Şahin
27 Nisan 2023 - 00:02
Fotoğraf: Kıymet Şahin
