Aşka düşmüş isen, gönle susamazsın, dizersin gamzene güneşi
Arayışındı, nefsindi, kaderindi derken seversin öylece
Sevmeyi bil, bilme önemi yoktur;
Gülersin, coşarsın, saçmalarsın düşünmeden...
Ve mantık " susar " .
" SUS/AR " susamak anlamıyla nefsine konar.
Nefis kalbine çöker...
Şer ve hikmet var ya, hepsi nasibine düşer...
Kalbindekini doğru sanıp, yanlışları yüklenirsen, nefesin daralır, mutluluk yerine bedenin ıslanır hüzün yağmurunda...
" Aşk " üç harf, canı cehenneme diyemezsin.
Kalbinin muştusu, hissetmişsen gülersin ömrünce.
Sevmeye meyilli gözlerin varsa, iyilik yüklü gönlüne nefreti konuk etme
Hani ilkbaharın rengine dayanamayan papatya susmaz ya,
İşte öyle açmayı yaşarsın.
Parlarsın...
Yüzün güler, lisanın sevinir, kalbin şen olur.
Kah güler, kah ağlarsın...
Ve "sen " kelimesini fark edersin,
Gördüğün her çiçekte sevgiliye gülersin.
" Aşk " kelimesine kalbini teslim eder, seviyorum dersin.
Ne olursa olsun, umurumda değil dünya, gelene " eyvallah " der, nasibince, helalince seversin.
Sevmek nasip olmuş ise, fısıldarsın iki kelimeyi sessizce:
_ Beni unutma!
Sultan Özateş
Aşka Hamd'ü Sena
