Kadın doğası gereği hassastır ama acıya en çok o dayanır.
Zordur kadın olmak, her an kırılıverecekmiş gibi yasamak! Herkesin yerine her şeyi düşünüyor olmak. ama herkesçe çokta umursamamak. Onca kalabalığa rağmen yalnız olmak benliğiyle savaşmak....
içindeki doğmamış çocuk tarafından sarılmak anne olmak es olmak her varlığıyla bin parçaya ayrılmak....
Yükün ahir kadın
Yolun uzun
Gönlün kırık
ama baharı bekliyorsun hep eskidi ömrün..
Babasının sevgisini hissetmeden büyüyen ona her ilgiyi gösteren erkeği babası sanır. onu koşulsuz savunacağını düşünür.. ve erkek arkasını dönerken kadın anlar ki babası bile sevmemiş onlar niye sevsin ki. İçimdeki sırrı size vereyim mi? o kadınlar var ya terk edilmiş kadınlar iste görebileceğin en özel narin kadınlardır. çünkü diğer kadınların kahramanları babalarıyken onların kahramanı içinde yetim kalmış büyümeyen çocuktur.. iflah olmamış ..
Bıraksak artık herkesi kendi haline birazda kendi yaralarımızı sarsak... indirsek artık yükümüzü soluk alsak. kimse bilmezse de kendi kıymetimizi içimizdeki kadınlığımız anaçlığımız bilse yetmez mi? bunlar bilmediğimiz şeyler değil bizi ilgilendiren aciz kulların bilgisi değil, Allah(C.C.) in bilmesi bize yeter ....
