Bugün beş altı arkadaşıma "Yemen'de ne kadar şehit verdik?" diye sordum. Kimi 5.000 dedi kimi 10.000. Sadece bir kişi 15.000'e çıktı.
Yemen türkülerini dinleriz, hepsi bir acı yumağıdır. İçinizi burgu burgu deler.
Türküleri biliriz de Yemen şehitlerinin sayısını bilmeyiz. Bugün beş altı arkadaşıma "Yemen'de ne kadar şehit verdik?" diye sordum. Kimi 5.000 dedi kimi 10.000. Sadece bir kişi 15.000'e çıktı.
Yemen'de birçok tarihçi 300.000'den fazla şehit verdiğimizi yazar. Yani Çanakkale şehitlerimizin 5 katı, evet beş katı. Balkanları kaybederken bile bu kadar şehit vermedik.
Bir Doğu Anadolu türküsü şöyle der:
Yemen bizim neyimize
Şivan düştü evimize
Bak, yavrular yetim kaldı
Güvenmeyin beyinize
Türküyü yakan "Güvenmeyin Abdülhamit'e" demeye korktuğu için "Güvenmeyin beyinize" diyor.
Hiçbir tarihçimiz bu türküdeki gibi "Yemen bizim neyimize?" diyememiştir. Zaferlerin gazını yemektense yenilgilerin dersini almak daha yararlıdır.
Alp Bey yazdı:
"Geçen ay Yemenli bir akademisyen ile tanıştım. Dedim ki “Benim annemin iki dayısı Yemen’de şehit oldu.” Arkadaş bana “Onlar şehit değil. Araplar vatanlarını savundu.” dedi. Yemen'de bizim askerlerimizi sırtından vurduklarını kabul etti. O zaman anladım ki, Yemen benim için özlem değil, İHANETİN adıydı"
Türküler yine haklı çıktı: "Yemen bizim neyimize?"
