Bugün de güvene çarptı kalbim. Gönül sazımın tellerine bu güzel duygu dokundu, huzur kapladı içimi. Güvendiğim sevdiklerimi düşündüm,
YAŞASIN GÜVEN!
Günaydın…
Bugün de güvene çarptı kalbim.
Gönül sazımın tellerine bu güzel duygu dokundu,
huzur kapladı içimi.
Güvendiğim sevdiklerimi düşündüm,
onları kutsadım.
Kaçımız ayazını yemişizdir ihanetlerin?
Kaç kelebek ölmüştür saklı yalanlarda?
Nereye kadar saklarız aldatmacaları?
Yalanlar, gebe sancılarıdır;
er ya da geç doğar güvensizliğe…
Ve açılan bir pencere, orada kapanır.
Sevsen de vedası başlar.
Bu kez güneşi balçıkla sıvamaya çalışırsın,
ama o gül bahçeleri çoktan küle dönmüştür.
Oracıkta gömülen gelincik ölüleri gibi…
Kıpkırmızı bir utanç ve hüzün boğar seni.
Her yanına saçılır bu duygu.
Bir kez hissettin mi güvensizliği,
yalın ayak, nefes nefese
kaçarsın uyuyan sevgiden.
Duyguların şah damarı patlamıştır artık.
Kan infilak etmişse,
tampon yalnızca güvendir.
Oya oya işlediğin emeği,
ilmek ilmek bağrından söker atarsın.
Sonra, vedanın huzuru girer içine.
Güvenin çelik kapısı kapanır.
Bütün gece saydığın yıldızlar yok olur.
Sonunda yüreğinde huzur başlar.
Güvenemediğin tüm kapıları sessizce kapatırsın,
ve güne huzurla açarsın.
Mis gibi kokar her yer…
Herkes.
Kahvenin telvesi bile ayrı lezzettir o an.
Gökkuşağına açılır penceren.
Geride kalanlar, birbirine benzeyen otlar gibidir.
Bir büyür, bir solarlar…
Çınar ağacının dibinde ölürler,
öldüklerini bilmeden.
Zavallı yalanları, ihanetleri
dolandıkça dolanır omurgasız boyunlarına!
Kutsuyorum…
En çok da sizi seviyorum,
güvendiğim yürekleri.
Huzura çıkan sevdiklerim,
her güneş doğarken sizi yüreğimde kutsayacağım.
Her gün batımında, sırtımı güvene ve huzura dayayıp
size sıkıca sarılacağım.
Ve ruhumdaki kız çocuğuyla ip atlayıp dans edeceğim,
parmak uçlarıma kadar…
Veda edeceğim;
güven duymadığım, inanmadığım her şeye.
Kıymet Şahin
07 Aralık 2024
