"BÜTÜN EVLATLAR OKUSUN BUNU..."
"Babalar en kutsal varlıklar olan annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır!
— Evin en öksüzü babalardır, en yalnız, en kimsesizi, herkese kimse olurken. Evin direği olurken kendisi direksizdir, dayanacağı kimsesi pek yoktur. Çünkü o hep güçlü olmak zorundadır. O zayıf olamaz. Çünkü o kahramandır, o güçsüz olamaz, o ağlayamaz. Çünkü o, hep kahraman olmak, öyle kalmak zorundadır. Yoksa silebilir herkes onu. Küçümser, erkekten bile saymazlar.
— Batan gemiyi en son terk eden baba iken, uçan bir balonda fazla ağırlıkların atılması, aksi halde balonun düşme ihtimalinin olduğu anlarda aileden ilk atılacak kişi babadır.
— Hayatını ailesine adasa da, ne eşine ne de çocuklarına yaranabilir tam anlamıyla. Kimsesi kalmaz zaten memleketi belli olduğunda. Hani sormuşlar ya adama nerelisin diye. O da demiş "henüz evlenmedim" diye. Ne ilk ailesine,ne de yeni ailesine yaranamaz, arada kalır. O yüzden ailelerde hep dayılar, teyzeler sevilir ya.
— Ailede hep annelik yüceltilir, onun yanına ayıp olmasın diye eh, babalık da eklenir. Anneler gününün bütün ihtişamına, şatafatına, her yerde vurgulanması ve insanları harekete geçirmesine rağmen, babalar günü unutulur, ya da babalar gününde hatırlanır ve öylesine geçiştirilir.
— Evin dış kapı mandalı gibidir çoğu zaman. Evin en yalnızıdır. Bu yüzden en son babalar duymaz mı? Ya saklanır, ya yalan söylenir ya da paylaşma gereği duyulmaz. Ama yine de ne yapsa yaranamaz, yakınlaşamaz baba. Belki çocuklarıyla yakınlaşmak ister ama malum ataerkil kurallar, toplum baskısı, utanç duygusu buna engel olur, ne sevdiğini gösterebilir ne de sevilmek istediğini... Çoğu zaman da baba önemsenmediği için, o an babasına işi düşmediği için evlatlar babanın yaklaşma isteğini red eder.
— Baba en çok anneyi sever, anne en çok yavrusunu sever, yavrusu ise en çok eşini sever, eşi ise en çok yavrusunu sever. Bu fasit daire böyle devam eder durur, hayatın kanunu gereği.
— Bir yeri acıyan çocuğun hiç "babam" dediğini duydunuz mu? Babası yanındayken bile "anam" demez mi? Ama kötülük yapana "vay babam vay" diye nida eder degil mi?!.
— İyi bir işi olması gerekir babanın, zengin olması gerekir. Çocuklar bile birbirlerini heyecanlandırmak için, iki kişinin omuzlarında daha fazla ileri gitmek için, "bakalım kimin babası daha zengindir", derler.
— Anne ya da çocuklar işsiz olabilir, kimse bunu çok görmez onlara. Ama baba işsiz olamaz. Düşünün; erkek çalışır ve kadın ev hanımı ise sorun yok, ama tersi durumda erkekten bile sayılmaz. Ama kadın erkek eşitliğini savunanlar mangalda kül bırakmaz.
— Baba evin geçimini karşılamak zorundadır, hem de şartlar ne olursa olsun. Dışarıda onca karşılaştığı kötülük ve güçlüklerle uğraşırken, eve gelip sığınmak, salmak isterken kendini. Ama evde eşinin kaprislerini çekmek, çocukların sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalır. Üstüne üstlük bir de çocuklarının kendisine olan saygısını yitittiren, evlatla babayı yüz göz eden annenin hatalarını düzeltmeye çalışır sanki düzeltebilecek gibi. Arkadan menfaatlerini yerine getirtmek için evlatlarının üzerine saldığı annenin evlatlara vereceği zararı telafi etmeye uğraşır sanki telafi edebilecekmiş gibi.
— Belki ağlamak ister onların yanında, onlarla... Yapamaz! Belki insafa gelirler diye ağlar da zaman zaman ama heyhat..!
— Evin şerefini, evin namusunu korumak zorundadır. Kızının ilk aşkı kendisi olsa da, büyüyünce kızı artık aldatır babasını ve başka gençlere kayar gönlü. Babasına bin bir kabalık yapan o kız ise sevgilisinin, eşinin her dediğini yapar. Evde yıllarca babası ile çatışan, özgürlüklerini elde etmeye çalışan oğlu ise eşinin yanında muma döner. Üstelik bir de düğün dernek yapmak zorundadır baba, oynamak zorunda kalır sanki eğlenirmiş gibi.
— Yıllarca dışarıda deli gibi çalışırken, bebekken hiç büyümeyeceğini düşündüğü yavrularının, bir anda bağımsızlıklarını ilan etmeye başladıklarını görür ve küçük bir hayal kırıklığıyla karşılar, yapacak bir şey yoktur.
— Aslında babaların kıymetinin bilindiği de olur. Baba bu dünyadan göçüp gittiği zaman. Ama o da uzun sürmez, kısa zamanda unutulur gider baba. Bazen yaptığı fedakarlıklar birileri tarafından gündeme getirildiği olur, "yapacaktı tabii efendim, görevi idi" diye konu kapatılır.
— Her şeye rağmen ailesi için her şeyini feda eden babaların önünde sevgiyle eğiliyorum.
— Sizler büyük insanlarsınız…
Bunca zorluğuna rağm en baba olabilmiş tüm özel insanlara ithaftır.(Alıntı)
