Belki doyumsuz gökkuşağı belki de aşkın rengi kıpkırmızı kızıla dudak büken turuncuya kafa tutan, yok yok kesin maviydik gece mavisi turkuaz ya da vedanın
Zemheri kışta olsa mevsim benim, yüreğim hep bahar ,hem de yemyeşil... Senfonilerim kuş sesleri ,ruhumun içinde güftesini ünlüyor, bestesi dingin rüzgarın hoş sesinin güncesinde...
Görseli ise dolunayın, yıldızların gökyüzünü ağırladığı bir gecede kesin, günlerden ne olurdum, bilmiyorum ama renklerden belki doyumsuz gökkuşağı belki de aşkın rengi kıpkırmızı kızıla dudak büken turuncuya kafa tutan, yok yok kesin maviydik gece mavisi turkuaz ya da vedanın yeşili ,
dedim ya mevsim olsaydım kesin bahar olurdum. Ruhumdan sardunyaların sarktığı küsmüş mimozalar ya da lila ortancalar bahara inat bahardan da güzel!
Şehir olsaydım Akdeniz in sıcağı, Ege’nin mavisi kuzeyin gerçeği, güney doğunun açık ekmeğin samimiyetini, Marmara’nın ılımanı, boğazın boynuna dizilen inciri olurdum hepsini harmoni eder turkuaz olurdum.
Gecenin masallarını okuyan süt mavisi çocuğu olurdum.
Ve hayallerine sarıldığım kızıl mavisi güneşin belki de lacivert sevdanın özlem bekçisi sarmaş dolaşı olurdum.
Hasretini solurdum gecenin orta yerinde gökyüzünün bulutların ve mavisini sevdanın...
Kıymet Şahin
23.Şubat.2024 18:22
