Kur’an kendisini, MÜBİN (apaçık), ” açıklanmış, açıklanmaya ihtiyacı olmayan ” indiği dönemde her muhatabın onu kolaylıkla anlayabileceği bir konuşma / söz olarak gönderildiğini ifade etmektedir.
şimdi SÖZÜ KUR’AN’A BIRAKALIM :
Nur 54 :
De ki: “Allah’a itâ’at edin, Elçiye itâ’at edin.” Eğer dönerseniz, ona gereken, kendisine yükletilen(duyurma görevini yapmak), size gereken de size yükletilen(itâ’at görevini yapmak)dır. Eğer ona itâ’at ederseniz, doğru yolu bulursunuz. Elçiye düşen, sadece açık ( MÜBİN ) bir şekilde duyurmaktır.
Hacc 72 :
Kendilerine apaçık ( AYATİNA BEYYİNAT )âyetlerimiz okunduğu zaman kâfirlerin yüzlerinde hoşnutsuzluk belirdiğini anlarsın. Neredeyse kendilerine âyetlerimizi okuyanların üzerine saldıracaklar. De ki: “Size bundan (bu öfkeli durumunuzdan) daha kötü bir şey haber vereyim mi? Varacağınız ateş! Allâh onu kâfirlere va’detmiştir. Ne kötü sonuçtur (o)!
Al-i İmran 86 :
İman ettikten, Resul’ün hak olduğunu gördükten ve kendilerine açık deliller geldikten ( VE CAEHÜMÜL BEYYİNAT ) )sonra, inkâr eden bir topluma Allâh nasıl yol gösterir? Allâh, zâlim toplumu doğru yola iletmez.
A’raf 105 :
“Allah’a karşı gerçekten başkasını söylememek, benim üzerime borçtur. Size Rabbinizden açık bir delil ( BEYYİNETİN ) getirdim, artık İsrâil oğullarını benimle gönder!”
Nur 34 :
Andolsun ki size, açıklayıcı âyetler ( AYATİN MÜBEYYİNATİN )ve sizden önce gelip geçenlerden bir temsil ve korunanlar için bir öğüt indirdik.
Nahl 39 :
(Diriltecektir ki) Hakkında ihtilâf ettikleri gerçeği onlara açıklasın ve inkâr edenler de yalancı olduklarını bilsinler.
Al-i İmran 187 :
Allâh, kendilerine Kitap verilenlerden: “Onu mutlaka insanlara açıklayacaksınız, ( LETÜBEYYİNENNEHÜ ) gizlemeyeceksiniz!” diye söz almıştı. Fakat onlar, verdikleri sözü sırtlarının ardına attılar ve karşılığında birkaç para aldılar. Ne kötü şey satın alıyorlar.
Bakara 219 :
Sana şaraptan ve kumardan soruyorlar. De ki; “O ikisinde büyük günâh ve insanlara bazı yararlar vardır. Fakat onların günâhı yararından büyüktür.” Ve sana Allâh yolunda ne vereceklerini soruyorlar. De ki; “Af (yani ihtiyaçlarınızdan fazlasını veya helâl ve güzel olan şeyleri verin!)” Allâh size âyetleri böyle açıklıyor ki düşünesiniz:
Bakara 159 :
İndirdiğimiz açık delilleri ( BEYYİNAT ) ve hidâyeti biz Kitapta insanlara açıkça belirttikten ( BEYYANNAHU ) sonra gizleyenler (var ya), işte onlara hem Allâh la’net eder, hem bütün la’net edebilenler la’net eder.
Al-i İmran 138 :
Bu, insanlara bir açıklama ( BEYAN ), korunanlara yol gösterme ve öğüttür.
Nahl 89 :
Her ümmet içinde, kendi aralarından, aleyhlerine bir şâhid getireceğimiz gün, seni de bunların aleyhine şâhid getirmiş olacağız. Sana bu Kitabı, her şeyi açıklayan ( TİBYANEN ) ve müslümanlara yol gösterici, rahmet ve müjde olarak indirdik.
Yukarıdaki ayetlerde de açıkça görüldüğü gibi, BEYAN VE BEYYİNE kelimeleri her şeyden önce olmayan ve gizli veya kapalı bir şekilde bulunan bir şeyi açıklamak anlamında değil ; mevcudu, yani var olanı duyurmak, olanı AÇIKLAMAK / ULAŞTIRMAK / AKTARMAK anlamında kullanılmaktadır.
Günümüzde hükümet sözcüsünün bakanlar kurulu kararlarıyla ilgili basına açıklama yapması gibi. Hükümet sözcüsü, basına yaptığı açıklamada, toplantıda alınan kararları aktarmakta ve toplumu bilgilendirmektedir. Sözcü, olmayan veya bakanların bilgisi dışında olan şeyi değil, kurulun kendisinden duyurulmasını istediği şeyi duyurmakta ; yetkisini aşan konularda konuşmamaktadır. Konuşsa bile, ” bu benim kişisel görüşümdür, bakanlar kurulunu bağlamaz. ” demektedir.
İşte bu Ayetlerde ifade edilen LİBEYYİNE VE LİTUBEYYİNE kelimeleri tam da bu anlamdadır. Allah’ın kendisine verdiği VAHYİ TOPLUMA AKTARMAKTADIR. Müslüman bir birey olarak, gelen Vahiyler kendisini de bağladığı için kendi hayatında uygulamaktadır.
İbrahim 4 :
Biz, her elçiyi kendi kavminin diliyle gönderdik ki olara açıklasın( liyubeyyine ). Allâh dilediğini şaşırtır, dilediğini yola iletir. O, azizdir, hüküm ve hikmet sâhibidir.
Nahl 44 :
Açık kanıtları ve Kitapları. Sana da o Zikr’i indirdik ki, kendilerine indirileni insanlara açıklayasın ( litubeyyine ). tâ ki düşünüp öğüt alsınlar.
BEYYENE ve TEBEYYENE gibi kelimeler,
