İnsan ümid ederek yaşar ve karşısındakini değil kendini keşfederek farkındalığa varır yine kendine sahip çıkarak birilerine bir şeyler anlatmak için çabalar uğraşır bu insanın yapsında vardır.
İlk insan olan Adem a.s hakikatın dili olduğu için ilk onunla canlandı gönüllerde kelimeler. Kainatın efendisi insandır.Bu yüce değeri kuran'da akletmezmisiniz sorusu sık sık karşımıza çıkıyor bizi aklı selim olmak için uyarıyor bizler bunu neden görmüyoruz neden neyi kıskanıyoruz nefret ediyoruz kin duyuyoruz.Neden layıkıyla sevemiyoruz sevmek zordur şimdi herkesin dilinde kolay olsada kimse zoru çirkini sevmiyor herkes emek vermeden kolay olanı seviyor kimse konuştuğu kelimenin anlamını bilmeden anlatımın değerini bilmeden çelişkilerle açıklığa getirmeden konuşuyor
.Düşünceli toplumun düşüncesiz bir parçası olduk Atatürk'ün sözü damarlarımızda gezen asil kanla dolu Türk milletine bu sözle yıllar önce atfedilirken neden hala bende bir ben var benden içeri Yunus gibi özümüzü keşiflerle söz eden örnekleri görmüyoruz o kadar çok ki ecdadımızın bize öğretileri.
Korku politikası uygulayıp insanlar birbirine baskı kuruyorlar insanı yıkan korkudur bu perde aradan kalkarsa insan çok şeyler başarır yaratandan korkmak yerine neden dünyadaki yaşadıklarımız bizi korkutur? Şükür etmeyi bilmeden inanmadan bilinmezi yaşamak mı bizi korkutan? O yüzden diyorum bizler biraz daha kalbi selim olalım .Saygılarımla...
