Abdülhamid’e “Kızıl” sıfatını kullanan ilk kişi İslamcı şair Mehmet Akif Ersoy’dur, “Kızıl Kafir” demiştir hatta.
Türkçülerin fikir önderi Ziya Gökalp de Akif’ten sonra “Kızıl Sultan” nitelemesini Atatürk’e ithaf ettiği “İstida/Dilekçe” başlıklı şiirinde kullanır. Bu şiirdeki “Kara Sultan” ise Vahdettin’dir.
“Abdülhamit gerçi Kızıl Sultan'dı,
Buna nispet yine o bir insandı.
Çok masumlar fetvasına aldandı;
Kurtar bizi artık ‘Kara Sultan'dan!”
Abdülhamid’e en ağır hakaretleri yapan kişi Mehmet Akif Ersoy’dur. “Zulme boyun eğemem, zalimi alkışlayamam” diyen onurlu şairin Abdülhamid hakaretlerinden kısa bir seçki sunayım:
Âh efendim, o herif yok mu, kızıl kâfirdi;
Çünkü bir şey tanımaz, her ne desen münkirdi.
…..
Ah o Yıldız’daki baykuş ölüvermezse eğer,
Âkıbet çok kötü... dîbâce-i ma’lûmuyle,
…..
Ne edeb der, ne hayâ der, ne fazîlet, ne vakar;
Geyirir leş gibi, mu’tâdı değil istiğfar.
Aksırır sonra, fütûr etmeyerek, burnumuza...
Yutarız, çâre ne, mümkün mü ilişmek domuza?
Abdülhamid diktasına karşı Türkçüler, İslamcılar, Batıcılar. Sosyalistler, Liberaller ittifak halindeydi. Çünkü Abdülhamid eli kalem tutan her aydını kendine düşman görüyordu. Yakaladığını ya hapse atıyor ya da Malta Adası’na sürüyordu. Birbirine zıt kesimlerin böyle bir ittifakı Türk tarihinde bir ilk ve son ittifaktı.