ZAMANIN İÇİNDEN GEÇERKEN, ÖĞRENDİKLERİM!
Zaman, avuçlarımızdan usulca kayarken geriye sadece yaşanmışlıkların izleri kalıyor. Saatler ilerliyor, takvim yaprakları sessizce düşüyor ve biz, her geçen gün yeni bir farkındalıkla uyanıyoruz. Saatin sınırlarını zorladığı, dakikaların artık 60’ı bile geçtiği o anlarda, hayatın ne kadar hızlı ve aynı zamanda ne kadar sabır gerektirdiğini hissediyoruz. Beklediğimiz güzel günler, bir adım ötede mi, yoksa çoktan yaşadıklarımız mıydı? Hayat, her şeye rağmen bir duble keyif mi, yoksa sadece bir tek yudum mu? Bunun yanıtı tamamen bakış açımıza bağlı.
Bu yıl bana gösterdi ki hâlâ öğrenmeye devam ediyorum. Bilmediğim ne çok şey varmış! Ama bir yandan da hayatın ve insanların beni artık şaşırtmadığını fark ettim. Sevgi ve aşkın anlamını yeni yeni kavrıyorum. Güzelliğin, insanın yüreğinden yüzüne yansıyan bir ayna olduğunu şiirlerimde anlattığım gibi, yaşamın özü de bir nevi yansıma.
Her şeyi bildiğimi sanırken aslında hiçbir şey bilmediğimi anladım. Bu farkındalık, beni sakin ve huzurlu bir limana taşıdı. Artık güven vermeyen limanları terk etmenin, yola devam etmenin ne kadar önemli olduğunu biliyorum. Seçicilik, kalite ve yaşamımdaki insanlar konusunda daha titiz davranıyorum. Bu da hayatı daha anlamlı kılıyor.
Her geçen gün bir kez daha anlıyorum: Hayat bir akış. İnsan, kalbinde ve zihninde derinliklere inerek bu akışı şekillendirebiliyor. Ne olursa olsun, öğrenmeye, hissetmeye ve güzellikleri keşfetmeye devam soluk almak bile keyifliysen melodidir sana..
KIYMET ŞAHİN / 2025