Bir kırlangıç süzülür
Göğün sessizliğinde,
Kanatlarında binlerce umut,
Bir ayrılık matemi ile
Döner geri,
Her süzüldüğünde
Sen düşersin aklıma,
Gidişin yakamoz gibi,
Ama ayrılığımız
Issız ve kesin
Bu defa.
Güvercinler her
Konduğunda dalıma,
Sessiz kanat vuruşları
Özlemi büyütür
Bir çiçek açtığında
Dudağımda senin adın,
Severek ayrıldık
Sessiz bir yemin gibi,
Sonbaharda sararan
Yaprakların
Usulca düşüşü gibi
Adsız rüzgarlarda
Yüreğimde sen,
Gönlümde menekşe,
Kelebekler misali
Uçsuz bir özlem,
Arsızım benim
Gittiğin yerde
Denizler maviyse,
Yıldızlar parlak,
Ben yine de buradayım
Özleminle ...
Tamamlarım günümü
Güvercinler
Her uçtuğunda
Elvedanın izi dökülür
Kanatlarından.
Gök mavi, toprak sessiz,
Çiçekler yine yalnız,
Bize dair her şey
Doğanın teninde,
Özlemle kaldık
Bir çiçeğin hüznü,
Bir rüzgarın
uğultusu kadar.
Çiçeği sulamak gibi,
Kökleri toprakta ama
Her gün biraz daha
Eksik ayrılık.
Bu özlem
Bir uçurum gibi,
Derin, karanlık,
Ve bilirsin ki
Seni çok severim
Bekleyeceğim
Her zaman
Arsızım.
Kıymet Şahin
03.Kasım.2024 09:28(foto KŞ)