"BU DÜNYA DÜŞÜNENLER İÇİN BIR KOMEDYA HISSEDENLER İÇİN BIR TRAGEDYADIR"
Tanrılardan tutun gökyüzünü kapsayan bulutlardan yıldızlardan, iklimlere, renklere, renklerle bezenmiş aşklara, o aşklarin çocuklarına kadar yaşanmış her şey bir kaos, bir karmaşa bir o kadar da şaşalı bir bir ömür gibi gelip geçiyor.. Yetişemediğim zamanlarda da olsa benim aşkım kesin Zeus olurdu.
En ilgimi çeken, gönlümü çelen zamanlar antik çağlardır. Onların gizemi destansı ritüellerele süslenmiş, neredeyse gerçekten uzak, büyülü sahne oyunları gibi izleyenleri büyülerdi.
Benim yetiştigim zamanlarda Ankara Sanat hem sahnesiyle hem de izleyicilerinin begeni performanslariyla son derece kaliteli oyunlarıyla ruhumuzu ve bilincimizi beslerdi.
Tiyatroyu betimleyen "ağlayan / gülen" yüzümüz var. Görüyoruz, ifadeyi seviyoruz. Eminim anlamını çoğumuz biliyoruz. Hatta ben "gülen" ifadeyi yüzüme takarım zaman zaman, ağlamamı göstermemek isterim. "Ağlayan" ifade yüreğime saklıdır. Bir ara ofisin üst kısmına iki "gülen" yüz koymuştum; ilki bana aitti, ikincisi "ağlayan"a inat asılı dururdu duvarımda.
Ziyaretime gelen herkese "lütfen gülümseyin, sahneye çıkıyorsunuz; hayatın sahnesinin tozu başka bir şeye benzemez" derdim. Ailem, çocuklarım, etrafım, dostlarım öğrendiler, ben yaşadığım sürece Demokritos'un gülen yüzü ruhumdan yansıyacak. Bazen de Herakleitos'un ruhu gelebilir, ama ben içimdeki keyifli, sevgi dolu hayat oyununu seviyorum. Evet, hazır mısıniz?..
Perde açılsın, görelim sevgi dolu izleyicileri..
Oyunumuz aşk!..
Biliyorsunuz, antik Yunan tiyatrosunda 2 tür oyun vardı; tragedya ve komedya.
Bu masklardaki "gülen" yüz filozof Herakleitos'u; "ağlayan" yüz ise filozof Demokritos"u simgeler. "Ağlayan / melonkolik" sert tabiatli filozof insanlığın durumuna acıdığı için asık yüzle dolaşır ve lakabı "ağlayan"dır.
Herakleitos ise "gülen / melankonik" insanlığın durumunu anlamsız komik bulduğu için alaycı tebessümle gezer ve bu yüzden lakabı "gülen filozof"tur.
Sonuçta, bu iki filozofun yüz ifadeleri, zıtlıktaki çatışması ve birliği esasına dayandırılmıştı.
Yazar Horace Walpole"in deyişi şöyle:
"Bu dünya düşünenler için bir komedya, hissedenler için bir tragedyadır." Bundandır ki Demokritos gülmüş, Herakleitos ağlamıştır'
Bu deyiş bile isabetli simgenin neden seçildiğini açıkça ifade etmektedir. Ancak günümüzde simgeler neredeyse anlamını yitirdi; artık hüzünlerin, yapay sevgilerin, sığ aşkların kayıp zamanlarındayız.
Tanrı tüm renkleri kutsasın ama içimdeki Mavi Demokritos aşkım hiç gitmesin.
KIYMET ŞAHİN 11 MART 2024...