3 Aralık Dünya Engelliler Günü vesilesiyle pek çok etkinlik düzenlendi, günün anlam ve önemini belirten sayısız mesaj paylaşıldı...
Trabzonspor yine yaptı yapacağını ve Babaocağı’nın sıcaklığını yüreklere hissettirdi...
‘Bunca ilgi kime mi? Anadolu çocuklarının okulu olmayı misyon edinen Trabzonspor'a elbette’ diyerek köşemden yollamıştım duygularımı 16 Nisan’da...
Ama adamlar yine rahat durmadı, yine yüzümüzde tatlı bir tebessüm ve gözümüzde çiseleyen damlalar eşliğinde burnumuzun direğini sızlattı, yine ‘helal olsun’ dedirtti...
3 Aralık Dünya Engelliler Günü vesilesiyle pek çok etkinlik düzenlendi, günün anlam ve önemini belirten sayısız mesaj paylaşıldı...
Neden olduğunu bilmiyorum fakat ilk kez bu yıl yazamadım 3 Aralık’ın önemini. Hiç ama hiç içimden gelmedi, zihnimden ve yüreğimden tek kelime çıkmadı... Belki akıntıya kürek çektiğimizden, belki istenen duyarlılığı yakalayamadığımızdan, belki de yasaları yeterince sahaya yansıtamadığımızdan buruktum!
Bu duygular içinde günün geçmesini beklerken Trabzonspor Kulübü’nün hazırladığı videoyu izledim. Bir anda içimdeki buzların eridiğini hissettim. Video, duygu ve düşüncelerime tercüman olmuştu...
Engelli çocuklarımıza Trabzonspor’a emek verenlerin, Ahmet Başkan’ın, Ünal Hoca’nın ve futbolcuların fotoğrafları verilerek gördüklerini kağıda çizmeleri isteniyordu. Bir yanda mangal keyfi diğer yanda keyifli sohbetler ve mutlulukla boya kalemleri elinde resim çizen çocuklar... Orada olmak vardı. Sonrasında çocukların çizdiği resimler futbolcuların soyunma odasına asılıyor. Boylu poslu, yakışıklı, moda sayfalarından fırlayan karizmadaki futbolcular karikatür emsali resimlerini görünce önce şaşkınlık yaşıyor sonra gülmenin her versiyonunu vücut dili eşliğinde sergiliyor... Laf aramızda onlar kendi resimlerine gülerken ben de onların hallerine çok güldüm.
Evet en az onlar kadar bende güldüm çünkü videoda en çok keyif aldığım kısım o anlardı. Futbolcuların verdiği doğal tepkiler görülmeye değer. Hepsi birbirinden profesyonel futbolcular kaybetmedikleri ‘amatör ruhlarını’ tüm içtenliği ile sergiliyordu. Bu ‘amatör ruh hali’ Babaocağı Trabzonspor’un her kademesinde mevcut. Ünal Hoca’nın mahallemizin ağır abisi halleri, futbolcuların samimiyeti ve tabiki Başkan Ahmet Ağaoğlu’nun ‘toplum hammalı mütevazı yüreği’ seviliyor ve takdir görüyor Anadolu insanında... Ahmet Başkan üşenmeyen, gocunmayan, yorulmayan, of demeyen, yolların yorgunluğunu koltuk üstünde yatarak gideren biri. Bir efsaneye göre seçimlerde sandıklardan çıkan bazı pusulalara Başkan Ahmet Ağaoğlu’nun adının yazıldığı bile konuşuluyor...
Bilhassa Güneydoğu illerinde Trabzonspor’un yeri ve değeri bir başkadır. Güneydoğu’da Trabzonspor’un başarılı bir kulüp olmasının yanı sıra herkesi kucaklayan bir okul gibi hizmet vermesi önemseniyor.
Gençleri doğru ve verimli yönlere kanalize etmenin en etkili yolu spor ise; darısı tüm kulüplerimizin başına...