Değerli arkadaşlarım,
Bugün yine kalp rahatsızlığı yaşadım. Görünen o ki kalbim çok yorgun.Ölüm her an bizimle .Rahmetli annemi görür gibi oldum ve kendime gelince bu yazıyı yazmaya karar verdim ve anca yazabildim...
Yıl 1988
TV' lerde olayarı izliyorduk....
Sevgili annem, Bulgaristan Türklerini çok sevdiğimi bildiği için , 22 Kasım 1988 de ölmeden birkaç gün önce bana : - " Onlardan uzak dur kızım" .. dedi.
Bizler göç edince, herşeyden, emekliligimizden bile vazgeçtik, her iki ülkemizden de hak talep etmedik.. Türk kalmak için Türkiye' ye geldik.Seni asla algıllayamazlar , düşman kazanırsın..sen başarılısın çok güzel bir kariyerin var, seni müzevirlerler..üzülmeni istemem.. sakın uzak dur "...dedi...
Ve öyle de oldu...Görevde olduğum yıllarda uzak durdum taa ki Bulgaristan' a dönüp acı gerçekleri gördükten sonra,
annemin vasiyetini uygulayamadım.Sebebine gelince, anadilimizi bıraktığım gibi bulurum sandım.Yanıldım. Komünizmin narkozundan hala ayılamayanlar için uyanış gerçekleştirmek adına, sürece katkı sağlamak adına, hiçkimseden bir menfaat beklemeksizin kendi servetimden harcadım. Esasen bu husus, sevgili eşimin de desteklediği davamdı. Tam da bu esnada, Bulgaristan Türklerinin tarihsel,travmatik ve annemin de bana söylediği başarılı kişileri karalama eylemleriyle karşılaştım.
Herşeye rağmen yolumdan dönmedim. Çalışmalarımı Bulgarlar takdir etti, Türkler karaladı. Tehditlere ve herşeye rağmen 10 yıldır yolumdan döndüremediler.
Teşekkür etmeyi dahi bilmeyenlere bugün kırgınım. Son nefesime kadar anadili davamı sürdüreceğim. Çocuklar beni hatırlayacak.Bu yolda ölmek varsa da öleceğim. Zira yola çıkarken ölümü göze alarak çıktım..Annemi dinlemedigim için üzgünüm.
Ben ölünce, ailemin, dışında hiç kimsenin cenazeme katılmasını istemiyorum! Vasiyetimdir..
Affet beni annem.!.
Sen çok haklıydın..'
08.10 2023
Nesrin Sipahi Kıratlı