“ NEREDE O ESKİ GAZİANTEP “
Sevgi, vardı. Saygı vardı…
Her şeyden önemlisi bir şehir ve mahalle kültürü vardı. Geçmişi ve geleceği aynı anda yaşardık O eski Gaziantep’te. Belki yaş itibari nedeni ile çok eskileri bilemem. Ama çocukluk yıllarımdan hatırladığım kadarıyla insanlık vardı. Ve güven kokardı mahallerimiz. Arkadaşımızın top peşinde koşarken düşüp dizi kanadığında aynı acıyı yaşamak vardı. Komşuda cenaze varken aynı matemi kendi evinde yaşamak vardı. Evin babası eve geleceği saate ev halkının kendini toparlayıp akşam yemeğinde aynı sofra başında toplanmak vardı.Oyuna dalan evin yaramazının sofraya yetişemediğinde kıpkırmızı suratı ile korku dolu babaya bakışlarla sofraya yanaşması vardı.
Cumartesi günlerini iple çekip Dallas dizsi ile gecesinde zırt pırt kesilen elektriğin ardından Evet ’Hayır Erkan Yolaç’ın yarışmasıyla yükselen kahkahalar vardı. Akabinde Pazar sabahı western filim ile kovboyculuk hayallerine dalmak, Belki de Red KİT’te özenmekti çocukluk yılları. Şimdi ise suratı asık, mutsuz yüzler, Ekonomik krizle boğuşan çaresizler. Borç batağına düşmüş Ahi’ler, Dolarla yatıp kalkan iş adamları bir ev sahibi olabilmek için 15 yıl borçlanan vatandaşlar, Dizilere, saçma sapan evlilik programlarına ve sosyal medyaya dalıp giden gerçek hayattan bir haber olan nesiller.
Komşuluk kültürü öldüren Batılaşma özentisi ve aile de olması gereken saygıyı bitiren ahlaksız diziler idi belki de aramıza giren soğukluklar. Utangaç gençlerimiz masum sevdaların şehri idi Gaziantep. Kendimizi alamadığımız keşke çocuk kalabilseydik düşüncesiyle çocukluk yıllarını unutmamak için verdiğimiz savaşlar. Barış ve kardeşlik şehri idi Gaziantep. Şu günlerde ise Herkes birbirinin gölgesine kurşun sıkıyor.
ve herkes bir birini kandırmanın dolandırmanın peşine düşmüş para kazanma hırsı nedeni ile ne bu dünyaya ne ahirete yatırım yapabiliyor iki dünya arasında bocalayıp duruyor şimdiki Gaziantep. Ve tekrar nerede o eski Gaziantep demekten kendimi alamıyorum…