MARTILARLA DANS!
Martıları ilk martı(Richard bach)kitabı okuyunca ayrı bir sevdim herkese tavsiye ederim yaşama hevesi ve hırsını arttıran,farkındalık yaratabilmenin sihri,motivatör bir kitap..
Martılar… Gökyüzünün asi dansçıları, denizin beyaz çığlıkları…
Onlara en çok sabahın ilk ışıklarında rastlarsın,
henüz dünya tam uyanmamışken,
gri ve mavi arasındaki ince çizgide süzülürler.
Sarıyer’de bir yıl kızım kaldı deniz ve Martılar içinde yaşadık.
Deniz kokusuna karışan martı sesleriyle başlayan sabahlar…
Odamın penceresini tam kapatmazdım,
çünkü sabah bana denizle birlikte selam verenler onlar olurdu.
Martılar, sesleriyle şehri doldururken
ben de o melodiyi içime çeker,
denizin içinde yüzüyormuş gibi hissederdim.
Ama zamanla fark ettim ki,
her şey gibi seslerin de fazlası yoruyor insanı.
Martıların o özgür çığlıkları,
bazen gereksiz konuşan kalabalıklar gibi yormaya başladı beni.
Hatta Noah bile onlarla kavga eder,
seslerini taklit ederek gark gak diye bağırırdı.
Benim sevgim değişmedi belki,
ama bazen, her şeyin biraz daha sessiz olmasını diledim.
Ne garip…
Görselde estetik olan, kulağa fazlalık gelebiliyormuş.
Tıpkı insanların sözleri gibi,
bir noktadan sonra anlam yerine gürültüye dönüşüyormuş.
KIYMET ŞAHİN/2025