Bu memlekette en çok kafaya alınanlardan biri olduğumu düşünüyorum.
Kim benim yanımda kimi yerden yere vuruyorsa bir gün sonra onunla birlikte oluyor.
Kim benim yanımda kime beş 'para etmez adamın teki' diyorsa diğer gün onunla kol kola yürüyor.
Kim benim yanımda 'ondan memlekete bir hayır gelmez' diyorsa diğer gün onu memleketin kurtarıcısı olarak lanse ediyor.
Kim benim yanımda kiminle ilgili 'Yeter artık yeter!' diyorsa diğer gün aynı kişiyle ilgili 'pazara kadar değil mezara kadar' paylaşımları yapıyor.
Kim kiminle ilgili 'onunla cennete bile gitmem' diyorsa diğer gün aynı kişiyle aynı karede yer almak için cansiperane bir mücadelenin içine giriyor.
Kim benim yanımda ahlaktan, vicdandan, adaletten bahsediyorsa diğer gün her türlü olumsuzluğun resmi anıtı olanlarla aile fotoğrafları çektiriyor.
Kim benim yanımda kimi memleketin başına bela olmuş bir musibet olarak görüyorsa, diğer gün aynı kişinin bu memleketin başına gelmiş en güzel şey olduğunu söylüyor.
Kim beni kime karşı dolduruşa getirmek istiyorsa diğer gün aynı kişiyle dolmuşta seyahat ediyor.
Şükür ki, öğrencilik yıllarımda her gün değilse bile, üç günde bir "gazcılarda inecek var" ikazıyla şoförün dikkatini çeken biriydim.
Ben sadece onlar mahcup olmasın, üzülmesin, iki yüzlülükleri açığa çıkmasın, utanmasınlar diye susuyorum.
Suskunluğum aptallık olarak anlaşılıyor onların gözünde.
Onları utandırmaktansa bilerek ve isteyerek Abtal görünmeyi tercih ediyorum.
Bu memlekette en çok kafaya alınanlardan biri olduğumu düşünüyorum; kafası her türlü üçkağıtçılğa yatan ve her türlü pozisyona peşin peşin razı olanlar tarafından.
Dertlerinin memleket, ülke, adalet, güzellik, ahlak olmadığını biliyorum.
Dertlerinin, fahişe diye taşladıkları kapıdan içeri alınmadıklarını da biliyorum.
O kapı kendilerini açıldığında ilk girecek olanların, onlar olduğunu da biliyorum...
Onları kıramıyorum, yadırgamıyorum, ayıpsamıyorum.
Ama dünyanın kendilerinden ibaret olmadığını bilmelerini istiyorum.
Bu ülke, bu memleket, bu insanlar bu halde ise,
bu halde olmalarının nedeninin kendileri olduğunu bilmelerini istiyorum.
Beni kafaya almakla, vicdanlı, ahlaklı, dürüst, cesur insanlar olarak görünmek hoşlarına gidiyorsa onları mahcup etmek gibi Herhangi bir davranışın içine girmeyeceğim; her zaman olduğu gibi onlar konuşacak ve ben susacağım. Yüzümdeki muzip ifadeden "Yav he he" dediğimi anlamayacaklar...
İnsanların Aptal olduklarını yüzlerine vurmaktansa gönüllü olarak aptal görünmeyi tercih ediyorum.
Bu onları mutlu ediyorsa eğer, ne mutlu bana.
Ben kafaya alınmak için bekliyorum, sizler de aynı kafadaysanız buyurun gelin...
Yalnız her an her şey olacakmış gibi de dikkatli olun...