Depremin üzerinden 6 ay geçti. Bir çok kimse rutin hayatına döndü. Bir nevi unutuldu gitti.
Bildik kuraldır; Maalesef “Ateş düştüğü yeri yakar”. Tabi ki bu “Ateşin düştüğü yerler”de acılar hiç dinmeden devam ediyor, daha uzun yıllar devam edecek de…
Peki resmi rakamlara göre %68,1’i, gerçekte ise %75-80’i yıkılan Adıyaman’da bu geçen 6 ayda ne oldu ne değişti?
Biz Adıyaman’lılar şununla çok rahatlıkla öğünebiliriz!
Deprem felaketine uğrayan İller arasında Devlet büyüklerinin en çok ziyaret ettiği il Adıyaman’dır.
Maşallah neredeyse her hafta bir bakan veya daha ünlü bir Devlet büyüğümüz Adıyaman’ı ziyaret ediyor.
Sanıyorum sayın C.Başkanı 3 defa ziyaret ettiler.
C.Başkanı yardımcısı 1-2 defa geldi.
Hemen hemen her hafta da bir bakan ziyaret ediyor.
Allah var biz de Adıyaman olarak bizi ziyarete gelen bu sayın büyüklerimize hürmette kusur etmiyoruz. En güzel şekilde ağırlıyor, hava alanından büyük konvoylarla karşılıyoruz. İlimizin sayın çok kıymetli yetkilileri de bu devlet büyüklerimiz ile aynı fotoğraf karesine girmek için olağanüstü bir gayret gösteriyorlar.!
Peki bu ziyaretlerin sonucunda ADIYAMAN için, ADIYAMAN esnafı için, ADIYAMAN halkı için “….ceğiz, ….cağız”la biten cümleler dışında somut bir şey var mı derseniz vallahi ben bilmiyorum, bilsem söylerim.
Ama bazı rakamlar bize neyin ne olduğunu gösteriyor.
Ekli fotoda deprem illerinde konteynırlarda kalan kişi ve konteynır sayılarını görüyorsunuz.
Adıyaman’da her konteynıra 11.3 kişi düşerken diğer deprem illeri olan Hatay, K.Maraş, G.Antep, Malatya, Osmaniye, D.Bakır da ise her konteynıra ortalama 3,3 kişi düşmektedir. Diğer deprem İllerinde ise 1 kişiye 2 konteynır düşüyor.
Bu rakamlar sadece konteynırlar için değil, devletin her hizmeti için bir emsaldir. Adıyaman’a verilen değerin bir işaretidir.
Haydi diyelim ki bizim yetkililer “Evet efendim” demekten sorunları dile getiremiyorlar, Peki bu çok sayın devlet büyüklerimiz, özellikle Şehircilik bakanı ve AFAD başkanı bu tabloyu görmüyor mu? Bu konteynırlar bunların kontrolünden geçmiyor mu?
Bu Adaletsizliğe, bu kimsesizliğe neden seyirci kalıyorlar. 21 m2.lik bir konteynırda 11 kişi nasıl kalabilir diye hiç mi vicdanları sızlamıyor?
Değerli arkadaşlar siz istediğiniz kadar “Adıyaman yalnız değildir, Adıyaman’a sahip çık” diye kampanya açın maalesef bir şey değişmiyor.
Bu arada sayın Zeki DIŞKAYA ve sayın Necati ATAR beylerin ADIYAMAN için gösterdikleri üstün çabayı da unutmayalım. Her iki değerli gazeteci arkadaşımızdan da Allah razı olsun. Kendilerine şahsen teşekkürlerimi şükranlarımı sunuyorum.
Galiba Adıyaman’nın kaderi bu. Çok küçük şeylerle çok çok mutlu olup teslim oluyoruz.
Bizim klasik bir sözümüz var onunla bitirelim;
“Allah Allah İllallah..”
Mithat SOLGUN